دوستی نوشته بود :
".... اگر تو وامثال تو به جای حسرت خوردن برای روزهای پیش از قطعنامه و پناه بردن به انزوای چفیه و اورکت و نشستن پای دیوار غم غربت یا به قول غربی ها نوستالژی و گریختن به دژ نوحه و دعای کمیل و ذکر مصیبت شهیدان و الباقی اوقات زا پای حرف و حدیث یکدیگر تلف کردن هسته های مطالعاتی تشکیل می دادید و مقوله تهاجم فرهنگی را جدی می گرفتید و زبان دشمنان را می آموختید و بر فهم فلسفی خصم تسلط پیدا می کردید امروز کار به اینجا نمی کشید."
واقعا یعنی ما خیلی غفلت کردیم ؟
برچسبها: |